Niet alleen Ferrari gaat weleens de mist in met strategieën. Ook in iRacing is het lastig om soms de juiste keuze te maken. De vierde ronde van de competitie zag een wisseling van ‘race format.’ Ditmaal reden we niet 2 keer 30 minuten, maar 1 uur aan stuk. Dat lijkt als kleine aanpassing, maar er was een groot gevolg. Alle rijders zouden maar liefst een pitstop moeten maken door brandstof, althans, dat dacht iedereen.
Ik wist dat het op bepaalde circuits net mogelijk zou zijn om een uur lang door te rijden, of zoveel brandstof besparen dat je gigantisch veel tijd wint in een pitstop. Ik vergat alleen een erg belangrijk detail: we racen Daytona. Op een baan zoals Fuji met korte rechte stukken en redelijk wat bochten en aanrempunten, is het mogelijk! Maar goed, het Amerikaanse circuit heeft maar zes bochten en vijf aanrempunten. Je hebt dan minder mogelijkheden om benzine te besparen.
Ik kwalificeerde me op plek 4, dat had helaas niet zoveel zin, gezien ik door een fout van iRacing in de pitstraat moest starten. Terwijl ik mij door het veld heen wist te slaan na een goede start, bleek het brandstofbesparen niet de beste strategie te zijn, maar als je de fout eenmaal door hebt moet je het toch proberen, ik had immers veel tijd verloren, en misschien met een gelukje zou het toch wel lukken. Een mirakel is er helaas niet van gekomen, na eindeloos brandstof zien te besparen zag ik de bui al hangen. Ik moet toch de pitstraat in. Al zou ik tijd winnen op de leiders van het veld, was dat bij lange na, niet genoeg. Ik kwam – ironisch gezien – over de finish al dertiende. Had ik nog enige hoop op het kampioenschap door een blamage in Zandvoort en een gemiste ronde in Oostenrijk, was die hoop nu zeker weg.
Ik had dus niks meer te verliezen voor de laatste ronde in het kampioenschap. Wel nog te bewijzen dat ik bij de top van deze competitie hoor. Hoe die laatste race verliep lees je hier: Race 5
Bekijk hier de hele race terug:
