Dat ik honger had voor meer na mijn vrij teleurstellende eerste ronde, was logisch. Dus had ik na een eerlijke hoeveelheid oefening een goed gevoel voor de derde ronde!
Het is uitgerekend op Laguna Seca, waar ik al eens eerder kampioen werd dat ik goed presteerde, al zeg ik het zelf. Ik kwalificeerde me ditmaal op plek vijf. Een gunstige plek waar ik voor vrijwel de hele race bleef. Dat leidde er wel voor dat het duidelijk was dat ik de snelheid had om Kim de Korte in te halen. Met geen druk van achteren besloot ik druk op De Korte op te voeren, de man op plek 4. Met nog een paar rondes te gaan had ik een meer snelheid uit bocht vijf en wist ik, dat als ik De Korte in een verdedigende lijn wist te forceren dat ik gevecht naar de corkscrew zou winnen. En dat was ook precies het geval. Ik was zelfs voor de daadwerkelijke bocht nummer vier voorbij. De positie waar ik ook bleef, voor de rest van de race. Die vierde plek liet mij uiteindelijk zevende startte door de ‘reversed’ top-10. Cruciaal voor een kans op de winst. Ik moest alleen eerst nog zes auto’s inhalen.
Daar hoefde ik niet eens veel voor te doen, vele rijders wisten het hoofd niet koel te houden, zowel voor als achter mij. Na een ronde of vier en vier inhaalacties later, zat ik weer achter De Korte. Door de vorige race wist ik zijn zwakke punten en wist precies dezelfde druk uit te oefenen als race 1. De inhaalactie was uiteindelijk ook identiek als in de vorige en dus won ik mijn eerste iRacing leauge race.
De vierde ronde die zou worden verreden op Daytona bleek een strategisch steekspel te worden. Welk resultaat ik daar behaalde lees je hier: Ronde 4
Zo snel je dit artikel hebt gelezen, zo snel ging de race ook. Bekijk de hele race, en dus ook mijn overwinning hier terug:
