Mijn eerste competitie wedstrijd in de groene, witte en zwarte kleuren van Maniti racing, verliep bijna zo goed als je voor een debuut kon hopen. En dat terwijl de allereerste ronde in het nieuwe SimracingRepublic GT-Open kampioenschap, op Road America verreden werd. Een circuit waar ik zelf een bloedhekel aan heb, maar juist dat zorgt voor een goede uitdaging.
De voorbereiding was gevuld met grasmaaien en grindhappen. Maar na vallen komt natuurlijk opstaan en ik vond mijn ritme toch nog redelijk op het Amerikaanse circuit. Desondanks had iedereen een gezamelijk probleem door de aard van Road Amerika. Een ‘offtrack’ is namelijk erg makkelijk gevonden, heb je er 17 in een van de twee races, dan heb je een drive trough aan je broek. Druk maken kon later nog, het was in iedergeval tijd voor de kwalificatie.
14de van de 43ste algemeen en derde in mijn klasse. Maniti Racing heeft immers twee teams in het GT-open kampioenschap. Een PRO en een PRO/AM team. We zouden met twee PRO teams rijden was het niet voor de iRating van mijn teamgenoot Marvin Bär, die is te laag en dus moesten we ons als PRO/AM inschrijven. Ik de PRO rijder en Bär de AM, wat staat voor amateur. Echter was ik zo gefocussed op de PRO’s, omdat dat mijn meetstaaf is integendeel tot de AM’s had ik helemaal niet door dat ik derde in mijn klasse stond. Na de vlag was gevallen stond ik al snel op plek 2 hard op weg naar plek 1 en 11de algemeen. Ik kwam snel in een ritme nadat de startzenuwen waren gedaald, en voerde de druk op Yoan Neshev, plek 1 op. Mijn leven werd me echter zuur gemaakt door het constante verdedigen door Neshev, waar ik helemaal niks van snapte omdat het slimmer is om samen te werken en door te racen naar degene voor je, voor het algemene klassement. Echter had ik niet door dat Neshev de leiding verdedigde voor de leiding in PRO/AM, omdat ik mij daar niet mee bezig hield. Met nog 16 minuten te gaan wist ik de Mercedes van Neshev te passeren en zo kwam ik terecht op de 9de plek in het algemeen klassement en pakte ik de leiding in de PRO/AM categorie die ik niet meer los liet. Zo wist ik mijn allereerste leauge race te winnen in de kleuren van Maniti Racing.
Dat was niet alles, want na de sprint race komt de 65 minuut lange ‘feature’ race. En vanuit de cockpit is dat een behoorlijk lange zit, maar die werd net wat korter door een vroege FCY. Helaas, verloor ik tijdens de start wel mijn leiding, omdat ik vanuit de buitenkant startte voor bocht 1. Nadat de race hervat was zat er echter een auto tussen ons, nog wel van de PRO categorie die ik zou moeten inhalen om terug naar de leiding te rijden, dat gebeurde wel, na de Lamborghini voor mij een vroege pitstop maakte. Met nog 45 minuten te gaan gebeurde er eigenlijk niet veel, ik bleef in mijn eigen ritme en reed mijn eigen race. Maar ik kon niet foutloos blijven rijden, of juist stoppen. Want tijdens mijn laatste pitstop bleef ik twee seconden minder dan de vereiste 30 seconde staan. Ik won uiteindelijk de race wel, maar die twee seconde kostte mij een straf van een ronde achterstand, wat belachelijk veel is, maar wel de realiteit.
Tot nog toe sta ik 3rde in het algemeen kampioenschap en voer ik het sprintracekampioenschap aan. Het had beter gekund, maar ook veel erger. Op naar ronde 2, die word verreden op Duitse bodem, dichterbij thuis, op de Nurburgring.
Bekijk de gehele race hier:
